Title-less
خیلی وقتها ما وقتی می خوایم از چیزی فرار کنیم خودمون رو به دامن اون میندازیم.به قول نیچه خانه ها را در دامنه ی آتشفشان بنا می کنیم.
منظورم اینه که وقتی شخصیت اقتدارگرایی هستیم سعی می کنیم خودمون رو آدم دموکراتی نشون بدیم.یا وقتی ضعیفیم سعی می کنیم خودمون رو قلدر جا بزنیم!
حالا حکایت ماست که نمی تونیم نقد دیگران رو تحمل کنیم ولی قیافه ی نقدپذیری به خودمون می گیریم!
ادعای نقد داریم ولی فقط نقد دیگران و نه خود.
دولت رو نقد می کنیم,نظام رو زیر سوال می بریم, به ولایت فقیه بد میگیم ولی تا می گن اشتباه داری می کنی سریعا جبهه می گیریم!
این در تک تک ما هست, فقط بعضیها انکارش می کنن,در حالی که از همه بدترن.من یک رادیو جوانیم پس ادعا می کنم که باید نقد کنم و اول از همه از خودم و برنامه ام می گم.برنامه ی من شاید آبکی شده باشه دلی حداقل آبروی افراد رو نمی برم و اصول مسلم رو خدشه دار نمی کنم.البته ادعا می کنم!
این بار رو اعتراف کردم ولی از این به بعد انکار میکنم چون این وبلاگ انکار ماست!!!
- ۸۶/۰۳/۲۹
و یک اعتراض،اونم اینکه برنامه ی شما به هیچ وجه آبکی نشده،تنها برنامه ای است که میشه ازش یاد گرفت.
خوشحالم که اولین نظر رو دادم.
در پناه حق موفق باشید.