ابتدای تابستان اغلب به شب یلدایی فکر میکنیم که طولانیست و در کنار هم هندوانهای هست و آجیل و این حرف ها. اما شاید هیچ وقت به زمستان عمرمان فکر نکرده باشیم. زمستانی که لزوما در دوران پیری اتفاق نمیافتد و چه بسا در ابتدای جوانی و بهار زندگی سرمای زمستانی شاخههای جوانی را میخشکاند. این زمستان به هر علتی ممکن است فرا رسد و سرمایش تا مغز استخوان برسد. با این وجود همیشه در ابتدای هر زمستان امیدی هست به بهاری دیگر اما در زمستان زودرس عمر شاید امیدی به دیدار دوبارهی جوانهها نباشد!
….
امشب به زمستان عمر میاندیشم…!