جانستان کابلستان و ایرانستان...

چند وقت پیش زمانی که کارگر جوان افغانی که از نظر چهره با ما ایرانی ها تفاوت چندانی نداشت، از سه طبقه یک تنه یخچال ساید بای ساید( که خود جزء اضافات زندگی مدرن ماست)، اجاق گاز و ماشین لباسشویی را بالا می برد با خودم فکر می کردم که چه کسی گفته که افغانی ها بازار کار را برای جوانان ایرانی تنگ کرده اند؟!

من جوان ایرانی در شأن خودم نمی بینم که به اندام نحیفم اجازه دهم بیشتر از قلم بردارد... چند روزی به این موضوع فکر می کردم و دلم برای جوان افغانی می سوخت که پس انسانیتمان کجا رفته که از این بندگان خدا اینقدر کار می کشیم و زبانمان هم دراز است؟! فراموش کرده بودم که خودم هم از منتقدان حضور افغانی ها بوده ام و با آنها مشکل داشته ام.

چند روزی گذشت و کتاب «جانستان کابلستان» رضا امیرخانی را خواندم. داغ دلم تازه شد. ما را از برادرانمان جدا کرده اند و خم به ابرو نمی آوریم. دل خوشیم به اینکه افغانی ها کارهای سختمان را با اجرت کم انجام می دهند. شاید من باید در هرات متولد می شدم و تو در بامیان. یا دیگری در کابل. اما امروز فقط بعضی از آنان در شهرهای ما متولد می شوند، آنهم در بدترین شرایط. ما را از ایران بزرگمان جدا کرده اند و آنان را از ما... دلم پر است و ذهنم خالی. پس زیاد ننویسم بهتر است.

فقط دو نکته:1- کتاب مذکور یعنی جانستان کابلستان را حتما بخوانید تا شاید چشمان شما هم در آخر کمی تر شود

                2-حواسمان به همدیگر باشد. به خراسان، به کردستان، به سیستان و بلوچستان، به خوزستان، به آذربایجان و...دیگران به دنبال آنند که ما را از همدیگر جدا کنند و جدا می شویم اگر حواسمان نباشد. بیایید کمی «برادرتر» باشیم.