Title-less

سلام. مخصوصا به یه رادیویی

۱.مطلب قبلی یک تحلیل نبود

۲.مطلب قبلی بیشتر راجع به رفتار جمعی ما ایرانیها بود

۳.من کارشناسی ارشد علوم سیاسی دارم.توی این رشته درسی هست به اسم اقتصاد سیاسی.یه درس هست به اسم مسائل نفت.و در درس اصول روابط بین الملل هم راجع به اقتصاد و نفت زیاد میخونیم.

۴.زمانی که کاردانی علوم تربیتی و کارشناس آبیاری گیاهان دریایی از همه چیز می گن پس من که این درسها رو گذروندم خیلی بی ربط نپرداختم.

۵. این حرفها اصلا از روی ناراحتی نیست فقط تنویر اذهان عمومیه و مخصوصا یه رایویی که ای کاش خودش رو معرفی می کرد!

Title-less

تحلیلهای بنزینی!

 

توی این چند روزه چقدر حرف و حدیث و تحلیل راجع به بنزین وو سهمیه بندی اون شنیدید؟چقدر برنامه هایی رو شنیدید که بجای نقد و بررسی این مسأله فقط هجو کردن و مسخره بازی درآوردن؟

تحلیلهای بنزینی برای مملکتی که رانتیر*ه و این هم سابقه داره و مال امروز و دیروز نیست چیز خیلی عجیبی نیست!

ما عادت کردیم همه چیز دم دستمون باشه,عادت نکردیم که مثل کشورهای غربی برای هر لیتر بنزین 2 دلار پرداخت کنیم.

ما عادت نکردیم به تصمیمهای سریع جواب مثبت بدیم,چون همه ی زندگی ما پر از اما و اگر بوده و نتونستیم سریع و در مواقع بحرانی تصمیم درست بگیریم.

ما عادت کردیم همه چیز بدون زحمت و خیلی راحت در دسترسمون باشه.

ما عادت نکردیم نقد منصفانه داشته باشیم و فقط مسخره کردن رو یاد گرفتیم.

ما عادت کردیم فقط از دیگران بگیم و نه از خود.

ما عادت نکردیم کار کارشناسی بکنیم و یا به اون عمل کنیم.

اما با همه ی این اوصاف((عادت می کنیم))**!

 

 

 

*دولت رانتیر دولتی است که بیشتر درآمد آن از منابع خام و بدون کار و زحمت به دست می آید.

 

**کتابی از زویا پیرزاد

 

Title-less

سلام

من بعد از حدود ۱۰ روز دوباره برمیگردم.فردا با موضوع تحلیلهای بنزینی یک پست جدید دارم

Title-less

چه گوارا یا کوییلو؟!

 

دنبال الگویی می گردیم که هیجانهامون رو با اون ارضاء کنیم یا روحیه ی انقلابیمون رو بتونیم حفظ کنیم.در یک کلام دنبال یک چریک می گردیم...

به سراغ چه گوارا میریم!

دنبال آرامش می گردیم چون شلوغیهای شهر خسته مون کرده,دنبال یکی می گردیم که حرفهایی بزنه تا اندکی آرامش پیدا کنیم,در یک کلام دنبال یک عارف می گردیم...

به سراغ کوِییلو میریم!

 

ما دنبال یک عارف چریک می گردیم ولی یک نفر رو فراموش کردیم: مصطفی چمران

یک چریک و عارف از نوع داخلی.

واقعا ما اینقدر غریبه پرستیم؟!

Title-less

خیلی وقتها ما وقتی می خوایم از چیزی فرار کنیم خودمون رو به دامن اون میندازیم.به قول نیچه خانه ها را در دامنه ی آتشفشان بنا می کنیم.

منظورم اینه که وقتی شخصیت اقتدارگرایی هستیم سعی می کنیم خودمون رو آدم دموکراتی نشون بدیم.یا وقتی ضعیفیم سعی می کنیم خودمون رو قلدر جا بزنیم!

حالا حکایت ماست که نمی تونیم نقد دیگران رو تحمل کنیم ولی قیافه ی نقدپذیری به خودمون می گیریم!

ادعای نقد داریم ولی فقط نقد دیگران و نه خود.

دولت رو نقد می کنیم,نظام رو زیر سوال می بریم, به ولایت فقیه بد میگیم ولی تا می گن اشتباه داری می کنی سریعا جبهه می گیریم!

این در تک تک ما هست, فقط بعضیها انکارش می کنن,در حالی که از همه بدترن.من یک رادیو جوانیم پس ادعا می کنم که باید نقد کنم و اول از همه از خودم و برنامه ام می گم.برنامه ی من شاید آبکی شده باشه دلی حداقل آبروی افراد رو نمی برم و اصول مسلم رو خدشه دار نمی کنم.البته ادعا می کنم!

این بار رو اعتراف کردم ولی از این به بعد انکار میکنم چون این وبلاگ انکار ماست!!!