عده ای دارند دیوانه ام می کنند. دارم دیوانه می شوم وقتی کسانی که داعیه ی اصولگرایی دارند از فیلم مفتضحی چون «اخراجی ها» حمایت می کنند. دیوانه می شوم وقتی می بینم چون ده نمکی محاسن(ریش) دارد و حرف های رادیکال می زند و فیلم هجو اخراجی ها می سازد را فیلمساز ارزشی می دانند. دوستان عزیز! اگر برنامه ی «هفت» برنامه ی بدی است یا شهیدی فر در «پارک ملت» جانبدارانه عمل می کند دلیل بر حسن و خوب بودن ده نمکی نیست. هیچ کس با دیدن این فیلم یاد حسن باقری و جهان آرا و تمام شهدا نکرد.
بعضی دارند دیوانه ام می کنند که اخراجی ها را در کنار «بلمی به سوی ساحل» و «دیده بان» فیلم دفاع مقدسی می دانند. حاتمی کیا هم دارد دیوانه ام می کند که حالا روشنفکر شده و «از کرخه تا راین» و «آژانس شیشه ای» را فیلم اجتماعی می داند.
این فکر هم دیوانه ام می کند که فیلمسازانی که در جنگ بودند و ارزشها را لمس کردند حالا پشت کردن به آن را نشان منورالفکری می دانند، وای به حال نسل من و نسل بعد از من.
آمریکایی ها و اروپایی ها هم دیوانه ام می کنند که هنوز از جنگ جهانی و جنگ ویتنام فیلم می سازند و به ریش من و تو می خندند.
خیلی چیزها دارد دیوانه ام می کند، شاید هم دیوانه شده ام و خودم خبر ندارم....